Hoe ik er terechtkwam - het doet er niet meer toe, maar in ieder geval heb ik in 1980 de Journées Libertaires van de universiteit in Montpellier meegemaakt, min of meer. In die dagen was Montpelhièr nog een bolwerk van herlevend occitanisme: er waren tweetalige straatnaambordjes, op het openbaar vervoer was het katharenkruis aangebracht en meer. Alleen al door het woordbeeld geeft Occitaans een zuidelijker gevoel dan het Frans uit de omgeving van Parijs, en dus voelde je je in deze stad in een ander land.
De eindborrel van de anarchismedagen werd opgeluisterd door een heuse Occitaanse zangeres, Jacmelina, met gitaar. Haar ijle, onversterkte stem kon niet op tegen de rumoerig doorpratende en -drinkende meute. Ze stopte er teleurgesteld mee.
Boos op de ongevoelige concertverstoorders heb ik een LP van haar gekocht, de afgebeelde plaat, om thuis alsnog te kunnen luisteren: Te causissi, ik kies jou. Het was tevens mijn kennismaking met de gesproken taal, die weer heel anders klinkt dan het woordbeeld zou doen denken.
Ik ben verscheidene keren teruggeweest in Montpelhièr en kon de neergang van het openbare occitanisme zo waarnemen. Als je het openbaar vervoer privatiseert hoef je geen katharenkruisen meer te verwachten. No-nonsense gemeentelijk beleid rekent af met de tweetalige straatnaamaanduidingen, tenzij deze als toeristische attractie kunnen gelden. Ook de winkel van het Institut d'Estudis Occitans verdween. Langzaam verglijdt het idee van een renaissance.
De te fabula narratur. Dit vermeldt een site over Carcin (Quercy op zijn Frans):
Scolarisation et francisation allant de pair, l'occitan devient hors la loi à l'école. Les instituteurs se font les exécutants zélés d'une politique d'élimination de l'idiome vernaculaire: ils apprennent aux enfants à avoir honte de la langue de leurs parents. Le français est présenté comme un moyen d'ascension sociale ce qui explique la faible résistance à l'entreprise de francisation. Ce travail de propagande est complété auprès des jeunes gens par le service militaire obligatoire.
Die dienstplicht komt vast ook wel terug, maar in ieder geval: met alle gezwets over invoering van het Engels in het Nederlands onderwijs doet Nederland aan zelfkolonisatie, en onvermijdelijk wordt het Nederlands als onderwijs- en wetenschapstaal gedegradeerd - en daarmee de wetenschap en het onderwijs zelf, want wie het Engelse gebrabbel kent van Nederlandse wetenschappers (dat is dan weer een Duits woord..) weet zo al: dit kunnen we overslaan.
Omdat je via het internet gemakkelijk verkeerde verstaanders aantrekt nog maar even: deze notities hebben niets met nationalisme te maken, integendeel - met Friedrich Engels, Michael Bakoenin en Lew Tolstoj wens ik de (natie)staat bij het oudvuil - zo spoedig mogelijk op te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten